Nick Cave

Na de in de ansjovissaus uiteengevallen rosbief
verorberd te hebben, verhuisden ze naar Tatjana
Petrowitsj's geheel licht- blauw geverfde kamer.
Weliswaar was Ivan gesnapt bij het stelen van de
blikjes ansjovis, in de supermarkt, maar hij werd
héél vermanend aangekeken en na betaling van het
verschuldigde bedrag weer vrijgelaten. Onder de
koffie vertelde hij nog eens het verhaal, maar
werd onderbroken doordat Pavel Stepanowitsj de
teevee aanzette. Hij wilde naar Avro's weekendkwis
kijken. Ondertussen bereidde Tatjana een mengseltje
voor in de door ijsblokjes gekoelde waterpijp.
Door Aljosja gemaakt van een grote Moccona-pot,
olieleidingslang en een glazen tsjillum. Tot de
ratten kwamen, zoals ze de marmotten noemden,
kon het geluid wel uit en een muziekje erbij.
Hè nee, Tatjana ... niet weer ... hoe heten ze
... Psychic TV! Het viel mee, daar klonk al ...
Nick Cave ... Born of the river, Born of its
never-changing, never-changing murky water
Huck standing like a Saint, upon its deck ...

Pluisje

Plotseling ging het raam open en een grimmig
koude oostenwind blies in hun nek. Wie kwam
daar binnen? ... Pluisje, Tatjana's enorme
kater. Met een hengst sloot Pavel het raam,
terwijl Pluisje eigenlijk het liefst weer naar
buiten was gesneld. Niet dat Pluisje niet van
Nick Cave hield. Misschien was hij daar juist
wel op af gekomen. Maar alle stoelen waren
bezet. Het was 'm gewoon te vol daar. Dan
zich maar naast Marfa Babinskaja op het
matras genesteld. Meteen begon Aljosja 'm
wat te pesten. Zingend met Nick ... maar
dan ... build a box for black Pluis ...



Hé Sluipje ... kisa, kisa, kisa ... Kijk maar
niet zo schichtig. Tatjana was echt een vrouw
voor zo'n kat. Lange zwarte haren, een klein
zwart hoofddoekje met zilveren muntjes en
grote plexiglas oorbellen. En ook die hele
kamer kon het hebben. Queen Anne tafeltje,



geborduurde zijden kamerjas op een knaapje
aan de muur, mysterieus beschilderd ei in
een glazen kastje ... van die dingen.

Avro's Wie-Kent-Kwis

Moet dat nou, na zo'n lekker eten, een blikje
kattenvoer openrukken ... gatver! Pavel blies
Pluisje nog een fikse wolk uit de waterpijp
over z'n voer. Die gaat heus zo wel slapen.
Ho eens ... de V.P.K.V. meneer van Rijssen
van de Vaassense Pluimvee en Konijnenhouders
Vereniging. Deze week heb ik meegegbracht:
Simon Tahamata, Johan Cruijff, André van Duin
en Jos Brink ... Jammer, niet in de duizend
gulden, maar toch ...




Simon Tahamata...Johan Cruyff...André Van Duin...Jos Brink

Wat komt er nog meer? Nou kan het geluid
wel weer af. Zullen we nu Joy Division of
Hawkwind opzetten? Zo komt er nog ijsdansen
op Duitsland. Dit alles nog van voor de
afstandsbediening. De beste uitvinding sinds
de teevee. Nog met zo'n krik-krak draaiknop
op zo'n zwart-wit kast.



Aljosja zette 'm vast op Duitsland. Jammer
dat daar niet Vier Gegen Willie bezig was. Met
Mike Krüger, de Duitse pendant van Fred Oster.

Joy Division

Het geluid van Joy Division klonk vanuit zo'n
radio-platenspelercombinatie ... Where have they
been? ... Where have they been?  Duitse teevee en
dan Joy Division, zodat Aljosja vroeg: weet je wel
waar ze hun naam vandaan hebben? De afdeling
in de concentratiekampen waar ...



Tatjana: Ja ja, maar je weet toch wel dat ik mijn
donkere gevoelens alleen in film en muziek uitleef.
In de praktijk ben jij veel ... hoe moet ik het zeggen
... veel botter ... cynischer. En jij als verklaarde
atheïst zingt soms toch ook mee met Psychic TV ...
Jesus walked on the water ...



Nou ja, uit zo'n zelfde soort recalcitrantie als jij
misschien, mokte Aljosja. Pavel liet nog een jointje
rondgaan. Een gedeelte van het gezelschap zat
gefascineerd naar het inmiddels begonnen ijsdansen
te kijken. De rest naar het bordjes ophouden. Toen
kwam Fjodor binnen, de vriend van Marfa, met wie hij
wat begon te flikflooien, Pluisje aan de kant werkend.
Zo Fjodor, uitgesaxofoond? plaagde Pavel. Ook een
trekje? Nee? Pluisje sprong bij Tatjana op schoot en
begon met z'n voorpoten ritmisch op en neer te treden
op haar borsten onder het zwarte vest. Nou Pluisje ...
niet rampetampen ... toe nou Pluisje ...

Hawkwind

Al bij het tweede Hawkwind nummer hield Fjodor
het voor gezien en ging weer toonladders oefenen
op zijn saxofoon. Gaan we vanavond nog uit? vroeg
Tatjana. Ivan maande haar: begin je dan maar vast
op te maken, anders staan we straks weer een uur
te wachten. Wat is het vandaag? Maandag ... dan
gaan we zeker naar de Spot? Aljosja schonk wat
voorafjes in ... iedereen wodka? Wie heeft er nu
eigenlijk het ijsdansen gewonnen? Dat wou wel
lukken ... wodka, Hawkwinds spacemuziek, stuff ...
Nog een Edgar Wallace film en ze zouden allemaal
in slaap gesukkeld zijn en pas om half twee wakker
geworden. Konden ze nog naar de Mark gaan.
Even nog een lijntje, beslisten de dames.
Kings of speed ... Kings of speed ...
Voor mij niet ... zei Ivan. Kutspul ... ga ik
weer autospiegels aframmen op de terugweg.

Juliette

Aljosja was een plaat van de Wipers (Over the edge)
gaan halen uit het tuinhuisje waar hij woonde, en
zette die op. Maar toen ze over Juliette begonnen te
zingen (in het nummer: Romeo), kreeg Ivan het even
te kwaad. Zo heette namelijk één van de drie gezusters.
Dochters van de Franse consul in ons universiteitsstadje P.
Ivan was eigenlijk wel op alle drie verliefd. Welbeschouwd
was Ivan altijd wel verliefd ... zag overal goddelijke
vrouwen, engelachtige wezentjes ... noem maar op.
Maar Juliette was op dat moment zijn favoriete.

Elisa

Toch was Juliette ogenblikkelijk uit zijn gedachten
verdwenen, toen de bel ging, en wie kwam daar binnen ...
Elisa. Ivan stamelde: eh ... ga je vanavond ook mee uit?
We wilden naar de Spot. Misschien eerst nog even naar
de Opera, suggereerde Pavel. Even wat flipperen op die
nieuwe Dolly Parton kast.



Dan zet ik eerst nog even de Fall op, zei Tatjana.
Wat tegengas voor voor die muziek in de Spot en
de Opera ... a new face in hell ... een vloeitje
over een kammetje en met een emmer over je hoofd
zingen in de badkamer. Moeten we onderhand niet
eens gaan? Aljosja werd ongeduldig. Maar Tatjana
moest eerst nog wat kleur opbrengen rond haar ogen
en ... Zoek dan nog maar een ander tv-programma,
dat duurt zo nog eeuwen. En nog een andere jurk
aantrekken. Alice in her partydress ... Ja met
petticoat en netkousen en zo ... Moeten we de
kamer uit? Nee, dat deed ze wel even in de badkamer.
The people I like live in kitchens and halls ...

de Opera, de Spot, de Plak, de Mark

Een aflevering van Hill Street Blues later konden
ze dan echt weg. Met de fiets? Hebben we genoeg
fietsen? Waar gaan we nou heen? Elisa wilde naar
de Plak. Die homotent? Welnee, TeHaTextent.
De homo's gaan al lang weer naar het Bakkertje.
Elisa wilde dansen. In de kelder van de Plak ...
draaien ze vast Donna Summer.



Ze hebben nu ook een filiaal in de U-straat in A.
Daar was ik laatst met Maroesjka Ostapskaja. Elisa
had vroeger bij hen gewoond, maar was inmiddels
naar A. verhuisd. Uiteindelijk waren ze zowel naar
de Opera, de Spot als de Plak geweest. Marfa waren
ze onderweg kwijt geraakt en natuurlijk ging iedereen
nog naar de Mark. Behalve Pavel en Aljosja dan. Die
vonden het wel mooi geweest. Bovendien ... de Mark ...
dan moest je wel heel erge dorst hebben. Grote kans
dat Tatjana zou aanpappen met Igor en zijn maatje
Nikolka. Verder Hongaren, Polen en die lui uit
het district N. Met hun geld en wapens zwaaiend.
Misschien was het nog wat vroeg om naar huis te
gaan, maar tja ... Thuis troffen ze in de keuken
nog Pelageja Antonova en Nina Semjonova die
Yahtzee speelden: een soort poker met dobbelstenen.



Even die fles wijn mee opmaken. Toen Pavel naar
zijn kamer was, nog een flesje opengetrokken.
Nina wilde nog naar de Mark, maar Pelageja zei:
ach kom voor dat uurtje. We wachten hier om te
kijken wie ze nu weer op sleeptouw hebben genomen.
Ze luisterden wat naar een lokaal radiostation met
voornamelijk countrymuziek. Het was gaan sneeuwen.
De sneeuw bleef goed liggen op de diep bevroren
ondergrond. Tegen vijf uur ging Aljosja naar zijn
tuinhuisje. Tatjana kende de barman en dan konden
ze gewoon doorgaan achter gesloten deuren.

Sleetje rijden

Ja, die jongens hadden 't maar wat mooi met al die
meisjes om hen heen, zul je zeggen. Maar Aljosja
keek wel een beetje uit. Zijn vriendin was er nu
al voor de derde keer met een ander vandoor. En
drie keer was zo'n beetje scheepsrecht, vond hij.
Heel vroeg in de ochtend wakker geworden toen
Tatjana en consorten lallend thuis kwamen. Tegen
de middag zat Pavel in de keuken met sterke koffie
en sinaasappelsap zijn dorst te lessen. En toen hij
Pluisje zag, haalde hij een blik voer uit de koelkast.



Zo, jij mag er vandaag zeker niet in ... grijnsde hij.
Om een lang verhaal kort te maken: Tatjana had haar
Igor weer eens voor een paar dagen en Elisa bleef
voorlopig bij Ivan logeren. In de kelderwerkplaats
hoorde je Aljosja te keer gaan met zijn voorhamer.
Na een vreselijke ruzie hadden Marfa en Fjodor het
weer uitbundig goedgemaakt. En Pavel, die Engels
studeerde, kon maar niet tot een onderwerp besluiten
voor zijn werkstuk. The pro's en cons of hitchhiking ...
dan maar? Er was in de dagen daarna nog veel meer
sneeuw gevallen. Ivan, Elisa, Tatjana en Fjodor gingen
sleetje rijden in de nabij gelegen heuvels..



Dat maakte dorstig. Gelukkig kwamen ze, naar boven
geklauterd, net bij hotel Val Monte uit. Tijd voor koffie
en warme chocolademelk. In de lounge met gemakkelijke
stoelen. Iemand kwam nog de open haard aanmaken. Dan
nog een fikse bel cognac. Tijd om Elisa eens te ondervragen
over Pelageja's verdwenen haardroger. Ze had al eerder
kleptomane trekken vertoond. Ze wist van niks. Maar
Ivan vond de föhn later terug in zijn kast, verpakt in
cadeaupapier. Ook had ze, de volgens haar behekste tafel
van Ivan, helemaal met knoflook ingesmeerd. Ze zei dat
het allemaal met de piramiden in Egypte te maken had.
Een paar dagen later had Aljosja een gedeeltelijk zwart
plafond gekregen, maar ze was niet erg ver gekomen met
een tube olieverf. Met Tatjana's bontmantel, die ze nu echt
wel nodig had met dit weer, was ook Elisa zelf verdwenen.
Ivan ongerust, Tatjana pislink, de rest opgelucht.

Angelique

Angelique en Philippe du Plessis-Bellière

Een middag ongeveer twee weken later. Tatjana was
niet thuis. Op haar kamer waren: Marfa, Aljosja, Pavel
en Ivan. Marfa lag op het matras in een Angelique-
omnibus te lezen. Ivan was op papier een nieuwe
kamerinrichting aan het ontwerpen. Pavel was dronken.
Hij was met zijn team zaalvoetbalkampioen geworden.
Hij had nog wat gezongen ... kampioen ... kampioenen
... kampioentje ... nog een plant uit de pot gerukt ...
en was toen in slaap gevallen. Waarom zaten zij daar?
Ze wachtten tot Tatjana terug kwam uit T. want
Tatjana's jas was terug gevonden. Een telefoontje
van de politie uit het garnizoensstadje T.: Tatjana
Petrowitsj Golowjow? Ja ...? Er bevindt zich een
bontmantel op ons bureau, die we hebben kunnen
traceren middels een bibliotheekabonnement in een
van de zakken, zodoende ... Ondanks haar aversie tegen
treinreizen ... weet je, bijvoorbeeld dat overstappen
en zo ... was ze toch met de trein naar T. gereisd.
Niet dat je van P. naar T. moest overstappen ... maar
toch. Ivan probeerde de plant opnieuw in de pot te
zetten en Aljosja ging wat met de kruimelzuiger over
de rieten tegelmat. Tamelijk vergeefs. Marfa verzuchtte:
Philippe is dood ... zuchtte nogmaals, en las toen weer
verder. Onder de deur door rook je de preilucht van de
erwtensoep en alvast aten ze wat leverworst bij het bier.

De bontjas.

Om ongeveer half zes was Tatjana er weer.
Met haar bontmantel in een grote plastic tas.
Aljosja stond op, want het was toch haar voorrecht
om op haar eigen kamer in een gemakkelijke stoel
te gaan zitten, en nam plaats naast Marfa. Op haar
gemak schonk Tatjana eerst nog een glaasje wijn in...
ging uitgebreid door haar elpee-collectie...
en zette uiteindelijk Tim Hardin op...



Duidelijk rekte ze het nog wat om haar verhaal
te vertellen. Dan haalde ze haar jas uit de
plastic tas... borstelde hem wat af... waarbij
een boel zand op het queen Anne tafeltje viel.
Grafzand... zo begon haar verhaal. Na een hoop
vragen hadden ze in T. haar de jas overhandigd.
Nee, ze had geen idee gehad gehad hoe de jas in
het versgedolven openstaand graf was terecht
gekomen, laat staan hoe Elisa in T. was beland.
Even was ze bang geweest dat ze haar nog mee naar
het kerkhof zouden voeren, maar nee... dat was het.
Handtekening nog en 't beste maar... Tatjana gooide
de jas naast Marfa en Aljosja op het matras. Dat was
het signaal voor Pluisje om wat te gaan rampetampen
op de bontjas. Een vers gedolven graf?... vers gedolven?...
met dit weer? De parttime kraaien Ivan en Pavel wisten
dat zo gauw de vorst zijn intrede leek te gaan doen,
de delvers genoeg graven in voren dolven.