Om ongeveer half zes was Tatjana er weer.
Met haar bontmantel in een grote plastic tas.
Aljosja stond op, want het was toch haar voorrecht
om op haar eigen kamer in een gemakkelijke stoel
te gaan zitten, en nam plaats naast Marfa. Op haar
gemak schonk Tatjana eerst nog een glaasje wijn in...
ging uitgebreid door haar elpee-collectie...
en zette uiteindelijk Tim Hardin op...
Duidelijk rekte ze het nog wat om haar verhaal
te vertellen. Dan haalde ze haar jas uit de
plastic tas... borstelde hem wat af... waarbij
een boel zand op het queen Anne tafeltje viel.
Grafzand... zo begon haar verhaal. Na een hoop
vragen hadden ze in T. haar de jas overhandigd.
Nee, ze had geen idee gehad gehad hoe de jas in
het versgedolven openstaand graf was terecht
gekomen, laat staan hoe Elisa in T. was beland.
Even was ze bang geweest dat ze haar nog mee naar
het kerkhof zouden voeren, maar nee... dat was het.
Handtekening nog en 't beste maar... Tatjana gooide
de jas naast Marfa en Aljosja op het matras. Dat was
het signaal voor Pluisje om wat te gaan rampetampen
op de bontjas. Een vers gedolven graf?... vers gedolven?...
met dit weer? De parttime kraaien Ivan en Pavel wisten
dat zo gauw de vorst zijn intrede leek te gaan doen,
de delvers genoeg graven in voren dolven.
